вологість:
тиск:
вітер:
Громади
- Категорія: № 24 від 11.06.2020 року
Правда брехню переможе
29 травня цього року Теофіпольське ВнП Красилівського ВП ГУН поліції у Хмельницькій області надіслало нам повідомлення за підписом начальника підполковника поліції Сергія Дулепова про те, що за результатом розгляду звернення щодо можливого вчинення незаконних дій сільським головою та депутатами Кунчанської сільської ради УІІ скликання під час прийняття рішень у сфері земельних відносин на сесії 24.03.20 р. майор поліції Андрій Мельничук виніс рішенняґпро відсутність у діях голови та депутатів Кунчанської сільської ради складу будь-якого адміністративного чи кримінального правопорушення( злочину).
Тому 2 червня 2020 року ми змушені були звернутися до Теофіпольського районного суду із скаргою про бездіяльність органу досудового розслідування, яка полягає у невнесенні відомостей про кримінальне правопорушення до Єдиного реєстру досудових розслідувань.
Грані життя
- Категорія: № 24 від 11.06.2020 року
Аквакомплекс
«Волиця» пропонує
Те, що майбутнє вітчизняного сільського господарства не лише за вирощуванням сировини, а й у її переробці, добре розуміють у СТОВ «Волиця». То ж трохи більше трьох років тому тут відремонтували та добудували примі-щення свинокомплексу і зайнялися розведенням африканських со-мів. Це складний гідротехнічний та біохі-мічний комплекс, який складається з багатьох невеликих басейнів, в них проходить повний цикл розвитку цієї риби, від личинки до дорослої риби. Спочатку закупили личинку в Голландії, та вже виростили свої матки, то ж є своя личинка. Вода в басейнах повинна бути 240-260 вище нуля, таку температуру треба підтримувати, круглорічно твердопаливним котлом гріється вода.
Для годівлі закупляється якісний, екологічний корм абсолютно без хімічних добавок та консервантів. За цей час налагодили виробничий цикл, знайшли ринок збуту живої риби, вивчили можливість її переробки – копчення, глибокого заморожування, виробництво консерв.
Пишемо книгу
- Категорія: № 24 від 11.06.2020 року
СЛОВО ПРО БАТЬКА
У моїх руках – письмовий твір школярки, який має понад сімнадцятирічну давнину. Юна авторка присвятила його тим, хто брав участь в неоголошеній війні в Афганістані, зокрема, радянським воїнам-інтернаціоналістам, Вона наголошує, що ця війна героїчна і трагічна не тільки своїми наслідками, а й тим, що вона тривала у два рази довше, аніж Велика Вітчизняна в 40-х роках. Афганська війна – то наш непоправний біль і ганьба тим, хто послав нашу радянську молодь захищати невідомо які і чиї ідеали. А скільки крові української пролилося на тій далекій та чужій землі! І якої крові – цвіту нації на зорі її юності. Їх призвали туди для виконання свого інтернаціонального обов’язку, але звідти додому не повернулись понад три тисячі чоловік. А ще ж – інваліди, полонені, діти-сироти, вдови, обділені долею батьки.
- Що й казати: Афганістан – це сувора школа, а екзаменатор – бій. Оцінка тут за двобальною системою: живий ти, чи живий противник. Наших воїнів готували до цього двобою. Повітряно-десантний спецназ визнавав сильних, витривалих, кмітливих, відважних та чесних. Іншим там місця не знаходилось. Одним з тих бійців там був і мій батько – Микола Сергійович Грицаюк, - писала у своєму творі 17 років тому учениця гімназії НВК «Загальноосвітня школа І-ІІІ ступенів-гімназія» з Теофіполя Ірина Грицаюк. – Я хочу розповісти про найріднішу мені людину, юність якої обпалена цією жахливою війною.
До 600-річчя Теофіполя
- Категорія: № 24 від 11.06.2020 року
ТЕОФІПОЛЬСЬКИЙ КОСТЕЛ
СВЯТОЇ ТРІЙЦІ:
ТАЄМНИЦІ , ЦІКАВИНКИ, ВІДКРИТТЯ
ЧАСТИНА 4. НА РУБЕЖІ СТОЛІТЬ.
У кінці ХІХ століття Теофіпольський костел Святої Трійці залишався центром римо-католицької парафії, чисельність якої становила 1400 прихожан. Ксьондз Міхал Ковалевський продав камінь, що залишився з руїн костелу, знищеного пожежею у 1841 році, місцевій православній громаді для будівництва кам’яної церкви Покрови Пресвятої Богородиці, закладеної у 1888 році. Сума угоди становила 888 рублів.
На початку ХХ століття становище римо-католиків на Правобережжі, що входило до Російської імперії, суттєво погіршується. У Волинській губернії, частиною якої була Теофіпольщина, російська влада всіляко обмежує права католицької церкви та її вірних. Луцько-Житомирська дієцезія, у підпорядкуванні якої знаходився храм, перебувала під тиском Волинського генерал-губернатора – найвищої посадової особи губернії. Саме з його дозволу відбувалося призначення та усунення ксьондзів, видавалися заохочення за служіння, засновувалися нові костьоли та парафії. Документи Волинської римо-католицької консисторії, що зберігаються нині у фондах Державного архіву Житомирської області (ДАЖО), свідчать, що за духовенством було встановлено поліційний нагляд. Уряд регламентував дрібну господарську діяльність римо-католицьких громад: видавав дозволи на ремонт храмів, контролював майно та доходи костелів і монастирів(воно фактично було власністю державної скарбниці). Ксьондзи отримували від уряду заробітну плату, яка становила від 280 до 400 рублів на рік.
Так виглядав костел Святої Трійці у Теофіполі на початку ХХ ст.
1912 рік. Поштова листівка (джерело походження невідоме).
Відлуння свята
- Категорія: № 23 від 4.06.2020 року
Мрії збуваються
Зазвичай 1 червня, у Міжнародний день захисту дітей, відбуваються масові заходи, і на районному рівні, і в освітніх закладах. Однак, через епідемію коронавірусу, використовувати такий формат вже не було можливості. То ж все більшої популярності набирають проєкти, які проводяться онлайн в соціальних мережах. Активно в цьому напрямі став працювати Теофіпольський районний будинок культури через свою сторінку у Фейсбуці.
До Міжнародного Дня захисту дітей методист закладу Інна Букевич організувала флешмоб «Твоя мрія». Участь у ньому взяли 46 дітей віком від 3 до 15 років. Діти викладали своє відео, де розказували, про що мріють тепер, ким вони хочуть стати в майбутньому.
Пишемо книгу
- Категорія: № 23 від 4.06.2020 року
ВІДВАЖНИМ БУВ
НЕ ДЛЯ БРАВАДИ
Мабуть, не знайти у нас такого села, де б хлоп’ячі ватаги не грали «у войну» або «шпійона». Й дарма, що в крамницях ще не було такого дефіцитного товару, як іграшкові пістолети та автомати (а якщо десь і з’явилися, то навіть у середині сімдесятих не кожна родина дозволяла собі викласти кілька карбованців на таку розкіш), агресивне малолітнє воїнство від того анітрохи не страждало, бо запросто обходилось підручним матеріалом - очеретом або стеблами соняшника, ліщиною чи просто палицями з іншої рослинності. Так що «озброєння» та «амуніція» для отих воєнізованих загонів «червоних» і «білих», «наших» і «фашистів» проблемами не вважалися. Морокою було інше – як уникнути екзекуції старших домочадців за несамохіть пофарбовану різнобарв’ям у колір хакі одежину або, ще гірше, - дірок на ліктях та колінах. Адже які військові баталії обходились без пластунських пересувань на пересічній місцевості чи рукопашних боїв?
Ота хлоп’яцька «воєнщина», звісно, аж ніяк не могла обійти стороною й Віталю Шевчука з Єлизаветполя. Але те захоплення на вибір подальшого життєвого шляху аж ніяк не вплинуло. Бо ж якби забаг стати, як у селі казали «командіром», то можна було й спробувати, а так без зайвих роздумів після Гальчинецької восьмирічки подався в науку у Коров’є, тобто Теофіпольське профтехучилище №34, звідки через три роки вийшов із спеціальністю механізатора широкого профілю. Щоправда, йому таки судилося і на справжній війні побувати, і покомандувати. Але про те – згодом.
Пишемо книгу
- Категорія: № 23 від 4.06.2020 року
Пам’ятаємо тебе, брате!
Дуже добре,що пишеться книга про афганців з нашого району. Бо ж ці молоді хлопці пройшли крізь пекло, душею та тілом відчули страхіття війни на чужій далекій землі. А тих, хто повернувся живим, Афган ніколи не відпускав, залишився для них вічним болем.
Ця жахлива війна торкнулася і нашої родини. То ж хочу розповісти про свого рідного брата Сергія Леонідовича Переймибіду з Медисівки. Народився він 26 квітня 1969 року, був старшим в сім’ї, я була молодша від нього на п’ять років, а сестричка Світлана – на шість років. Наша мама Валентина Олексіївна робила на фермі, батько – шофером, жили, як всі, ніхто не розкошував. Як Сергій був у першому класі, батько від нас пішов. Був ще зовсім малим хлопцем, а став матері підмогою, був дуже роботящим, піклувався про нас та менших дітей, які мама народила вже від другого чоловіка. Бо ж таке життя.
Напередодні свята
- Категорія: № 22 від 28.05.2020 року
Чудові батьки Світлана
та Віктор Каруни
1 червня, крім Міжнародного дня захисту дітей, відзначається Всесвітній день батьків. Мені, як педагогу з багаторічним стажем роботи, відрадно, що є таке свято. Бо ж як прекрасно, коли обоє батьків, і мама, і тато, відповідально ставляться до свого батьківства, коли в родині панує злагода, довіра, повага та щира любов.
Саме така родина проживає у нашій Волиці. Це Світлана та Віктор Каруни, і виховують вони четверо дітей. Найстарший Богдан закінчує четвертий клас, а єдина донечка Аліна, моя учениця – перший. Русланові вже 6 років, а найменшенькому Віті – два рочки. Школярі Богдан та Аліна дуже хороші дітки – відповідальні, сумлінні, привітні, милі. Зі свого досвіду я вже точно знаю, що які батьки, такі й діти. Бо ж хлопчики намагаються в усьому наслідувати своїх татусів, а дівчатка – матусь. То ж поспілкувавшись з дітьми, одразу стає зрозуміло, в якій атмосфері вони зростають, чи є у них традиційні сімейні цінності.
Сторінка 153 із 233